Mandalay - Myanmar

Om naar Myanmar te komen moest ik in het allerkleinste vliegtuig stappen wat ik ooit gezien had aka speelgoedformaat. Ik was even bang dat ik zelfs helemaal niet zou aankomen maar dit ging gelukkig allemaal goed. Ik had mijn Thaise bath al ingewisseld voor US dollars in Thailand. In Myanmar (voorheen Birma voor de mensen die het nog niet wisten) betaal je vooral met kyat, de lokale munteenheid. 1 US dollar is ongeveer 1800 kyat. Overnachtingen zijn duur hier (in vergelijking met de rest, niet in vergelijking met een overnachting in Thailand) omdat er weinig hostel/hotels zijn. Overnachtingen betaal je dus met dollars er verder betaal je alles met kyat. Ik had dus nog even snel wat kyatjes gepind op het vliegveld. Veel te weinig bleek al snel (Oepsie) maar het is weer even wennen ander geld.. samen met wat mensen hadden we een taxi busje gedeeld. Natuurlijk werd ik als laatste afgezet en zijn we 3 keer door dezelfde straat gereden en heb ik voor niks 2 uur in de taxi gezeten. Maar goed ik was er dan eindelijk bij mijn hostel in Myanmar! *vreugdedansje*  

The next day was het dan tijd om Mandalay te verkennen. Samen met 4 Franse chicks en 1 Nederlandse jongen (ze zijn verdorie overal die Nederlanders) hebben we fietsen gehuurd en zijn we de stad door gefietst. 

De cultuurshock die uitbleef in Thailand die kwam me hier tegemoet. Een woord CHOAS. Het verkeer is een grote chaos en mensen rijden dwars door elkaar heen. Heeel veel scooters maar ook vrachtwagentjes en koeien. Het is een wonder dat ik die fietstocht überhaupt overleefd heb want je fiets ook gewoon op de weg tussen de scooters en koeien. Je ziet geen hoge gebouwen in de stad maar allemaal lage gebouwen en overal hangen neonborden. De stad doet me denken aan een mix van Azië en India. Dat de tijd hier heeft stil gestaan is te zien aan dat er geen grote winkels of bedrijven zijn maar allemaal lokale kleine zaken. Je ziet ook totaal geen westerse invloeden. Geen westers eten en geen westerse kleiding. Het boeddhisme is het grooste geloof en sterk aanwezig. Qua kleding zijn ze dus ook nog erg conservatief. Vrouwen moeten schouders en knieën bedekt houden. Doe je dit niet kun je veel blikken en commentaar verwachten. Al kun je die blikken hier sowieso verwachten. Maar niet alleen de vrouwen dragen rokken ook de mannen! Het word een longyi genoemd het is een soort omgeknoopte rok. (Ik had op internet gelezen dat het heel normaal is dat mannen die in het openbaar even af doen om te luchten, ik hoop dat ik dat niet mee hoe te maken of dat ze er iets onderaan hebben..).  Alle vrouwen en kinderen dragen ook soort witachtige/lichtgele verf op hun gezicht. Thanakha genaamd en het wordt gemaakt van de (surprise) thanakha boom. Ze dragen het als cosmetica om hun huid te beschermen en om er mooier uit te zien. Toen we bij een tempel waren vroeg een lokale dame of ik het ook wilde. Daar zeg ik geen nee tegen want natuurlijk wil ik er nog wel wat knapper uit zien. Ze bracht het aan op mijn wangen in de vorm van een blad. Ik was helemaal ingeburgerd met mijn net gekochte lange rok en mijn thanakha. In de tempels zijn er een paar keer vrouwen naar me toe gekomen om te zeggen dat ik er heel mooi uit zag. Dit vond ik wel heel bijzonder. 

De mensen hier zijn oprecht aardig en geïnteresseerd in je. Ze komen vaak naar je toe om een praatje te maken. Maar omdat ik Thailand gewend ben, denk ik meteen dat ze me iets willen verkopen of een taxi aan willen smeren.. terwijl ze alleen maar willen weten waar je naar toe gaat om je de weg te wijzen. Dan voel ik me achteraf steeds heel erg schuldig. Het Engels van de meeste locals is ook erg goed omdat dit voorheen een kolonie van Engeland was. 

Samen met de Nederlandse Guy heb ik de Mandalay Hill beklommen. Met maar liefst 1729 treden! Daarom waren de Franse chicks afgehaakt. De berg bestond dus vooral uit trap en tempelcomplexen. Eenmaal boven had je een super mooi uitzicht over de stad en de omgeving. 

Birmanees food for the first time! Dat is wel even wat anders dan Thais. Wat ik van veel reizigers te horen kreeg is dat wij hier het local food niet kunnen eten omdat je dan ziek wordt. Je moet hier dus echt meer de restaurantjes opzoeken en geen streetfood eten. Dit hadden we dus braaf gedaan. De kaart was ook even wat anders, ik zag onder andere schapenhersens staan en catfish (meerval ja). Omdat ik een schijterd ben die niet van hersens of botjes of iets houdt, ging ik voor de vegan optie. Een soort van omelet met groente. Het was super knapperig en lekker! Op tafel werden allerlei bijgerechten gezet zoals rijst en groente dingen. Die heb ik dan wel weer allemaal geproefd! De Nederlandse Guy is wat mij betreft niet helemaal honderd want hij koos voor de catfish en kreeg 2 hele vissen op z'n bord, jammie.